Bir dostun temel işlevlerinden biri, vermek istediğimiz, ama düşmanlarımıza uygulayamadığımız cezaları (daha yumuşak ve sembolik bir şekilde) çekmektir.

Ne söylesen, ne beklesen Yaradandan ya da kaderinden Ele geçmez istediğin Uğruna savaş vermediysen Sanki seni boğar gibi Sanki yeniden doğar gibi Sanki zaman zaman ölür gibi Acısını çilesini çekmediysen Hani büklüm büklüm boynunda Hani paramparça ruhunda Hani soran gözlerle kapında Bekleyen dargın anılar gibi Sevilmeden de sevmeyi Neyi özlediğini bilmeyi Acı da olsa yine gerçeği Görüp de söylemeyi bilmediysen

İmparatorluk kelimesi hazin ve nankör bir kelime. İmperyum, sömürüye ve tahakküme dayanır. Osmanlı, Devlet-i Aliye'dir. Batının anladığı mânâda sömürücü değildir.

Tanzimat'ta tenkit nev'i yok. Tenkit güçtür, bizde kökü yoktur. Türkiye'de tenkîdin müstahsili olmadığı gibi müstehliki de yok!

Tenkidin olması için ortak ölçülerin olması lazım. Tenkitçi belli ölçülere dayanarak konuşur. Cemiyette ölçü yoksa tenkit de yapılamaz. Ortak şuur. Tenkit, güzele, doğruya davettir. Bugün bütün Türkiye'ye seslenen bir yayın ve insan yok. Ölçü buhranı var. Yapılan herşey karanlıkta birbirine gülümsemekten ibaret.

Türkoloji kelimesinden daha yüz kızartıcı bir kelime yoktur.Ruslar çıkarmıştır bu kelimeyi, ölü milletler için. Sümeroloji gibi. Bu kelime, Türk medeniyetini paranteze almak demektir. Bu müthiş yalanı bize de kabul ettirdiler. "Türkoloji" Osmanlı'yı paranteze alan, âtıl bırakan bir kelimedir. Neden bir Frankoloji yok da Türkoloji var? Biz ölü müyüz? Ruslar ve Batılılar sırf bizi, yâni Osmanlı'yı dikkatlerden uzaklaştırmak için bu kelimeyi îcad etmişler.

Batı'da bir tek romancı vardır, o da Balzac'tır. Onun da tek romanı "İhtişam ve Sefalet".

"Ene" Kırgızca ana demektir, "say" ise dere,ırmak yatağı.Bahadırın ruhu son defa Enesay türküsünde söylenecekmiş: Senden geniş nehir var mı Enesay? Senden aziz bir yurt var mı Enesay? Senden derin bir dert var mı Enesay? Senden özgür olan var mı Enesay? Senden geniş bir nehir yok Enesay, Senden aziz bir yurt yok Enesay, Senden derin bir dert de yok Enesay, Senden özgür özgürlük yok Enesay.

Ey aşk! Al beni süründür yak ateşlerde Ben gönüllü köleyim sahibim sensin Kanat beni ballı zehirden dişlerinle Sen herşeye rağmensin ebediyensin Gönül yangın, mahkemesiz mahkum, kederde Çilemi seveyim ha gökte ha yerde Ben aşksız neyleyim herkesteki bedeni Ben dururum tende can seyr-ü seferde