Filozofun "Yolcu" diye bir şiiri vardır. Bunu mezar taşı için yazmış. Kendisi, Ürdün'de Cünye'de yaşıyordu. Orada ölüp oraya gömüleceğini tahmin ederek şu mısraları yazmış: Yolcu Ankara'ya yolun uğrarsa, Ve sende de biraz erkeklik varsa; De ki, kanun yapan dalkavuklara, Horoz gibi öten o tavuklara: Bu kanuna boyun eğmemek için, Şerefine leke değmemek için, Feylesof ömrünü yarıya böldü; Çölde hür yaşadı ve mes'ud öldü. Rıza Tevfik, 1949'da İstanbul'da öldü. Mezar taşına ne yazıldı bilmem. Bu mısraların yazılmadığında şüphe yok...

Gelecek kimsenin umrunda olmayan,ilgisiz bir boşluktur,geçmiş ise yaşam doludur;kızdırır,başkaldırtır,yaralar,o kadar ki,bu yüzden onu yok etmek ya da yeniden yaratmak isteriz.Geleceğe egemen olmak istenilmesinin nedeni,geçmişi değiştirecek güce sahip olmaktan başka bir şey değildir.Fotograf stüdyolarına girerek fotografları rötüş edebilmek ve yaşamöyküleriyle tarihi yeniden yazabilmek içindir tüm kavgalar.

Yalnızsan yalanlar sana ilaç gibi gelir.

İpek kravatıyla dev işkembesini örtenlerden değil; ince yapılı.

Onun tabiriyle "hayati bir sır" taşıyordum. "Ve sırlar, esas itibariyle hayati"idiler.

Mobidik Sokağı'ndaki evde eşyalar beyaz örtülerle kaplıydı. Nuh Tufan benim namıma öldürülene kadar bu kefenlenmiş yerde huzur içinde yatabilirdim. Madem hortlayacaktım, uykumu almalıydım.

Aşk, kalbi vurduğu kadar mideyi de vuruyor.

demek ki hocalar dayaktan anlıyordu.

Arkadaşınız ne kadar zenginse size o kadar pahalıya malolur.

... yetimlik zaman aşımına uğramaz, haddizatında yetim olmayanlar da yetimliğe doğru seyreder. Yani kimsesizlik, kimsenin tekelinde değildir.