İşin aslına bakarsanız, eğer İsa çarmıha gerildiğinde kahkahalarla gülmüş olsaydı, Romalıların üzerine tükürseydi veya acı çekmekten başka bir şey yapabilseydi, çocuk kiliseyi çok daha fazla sevebilirdi.

Çoğumuzun en büyük marifeti okumadan fikir beyan etmek ve kendimiz gibi düşünmeyenlere sövmektir.

İnsan ilk zindanından, “Doğa” (Naturalizm) zindanından, bilincini, irade ve yaratıcılığını, Doğa’yı tanımakla yani bilimle kurtarabilir ve elde edebilir. İkinci zindan olan “Historizm” zindanından Tarih Felsefesini ve Tarihsel determinizmin nasıl yönlendirileceğini kavramakla Tarih bilimi ile kurtulabilir. Üçüncü zindanından “Sosyolojizm”den Toplumsal Düzen zindanından da bireyler yine bilim ile kurtulabilir, ve kendi toplumsal düzenlerinin kurucusu olabilirler. Dördüncü zindan, zindanların en kötüsüdür, insan bu zindanda tutsakların en acizi durumundadır. Bu zindan “Kendimdir”. Kolayca ele geçirilemeyen bu korkunç dördüncü zindandan, insan aşk gücü ile kurtulabilir. Aşk, akıl ve mantığın ötesinde, bizi kendimize başkaldırmaya ve kendimizi (nefs-i emmare) yadsımaya çağırır. Gereğinde bir ülkü veya başkası uğruna fedakarlık etmeye çağırır. Bu insan olma sürecinin en üst aşamasıdır.

Ve çocuk bir resmin, bir heykelin veya hikâyenin, sevilen birinin yerini alabileceğini sanacak kadar aptaldı.

Sahici modern adam, üç zaman içinde yaşamasını bilendir.Modernliği, bugüne münhasır olmadığı için, devamlıdır. Geçmişi bugunü ve yarını aynı liyakatla temsil eder. Modern olduğu kadar muhafazakar ve muhafazakar olduğu kadar da inkılapçıdır. Gençliğe vereceğimiz inkılap fikrinde, zamanın üç unsurundan hangisini ihlal edersek, onun bizden acı bir şekilde intikam alması ihtimali vardır. Tarihi inkar edersek, irtica tehlikesi, geleceği inkar edersek, ihtilal tehlikesi, günün icaplarını inkar ederek, yerine göre her iki tehlike de karşımıza çıkar. Sosyolojide, sosyal dinamik adını alan toplum sıkışmalarının neticeleri çok defa bunlardır.

Çoğu insan, intizamlı çekmeceler ve askılarla düzenlenmiş, gürültü patırtıdan uzak bir hayat diler... Ama onun hayatı tam tersine, ağzı bir türlü kapatılmayan şişkince bir bavula benzerdi.

Önemli olan tek bir an vardır, o da 'şimdi'dir. En önemli an şu andır çünkü bir tek ona sözümüz geçer. İnsana en gerekli olan kişi şu an yanında olan kişidir. Çünkü hiç kimse günün birinde bir başkasına işinin düşüp düşmeyeceğini bilemez ve de insan için en önemli uğraşı o an yanında olan kişiye iyilik yapmaktır. Zira bu, insanın yeryüzüne gönderiliş gayesidir!

Susuzluğumuzdan daha büyük olan bardaklarımız, sürahilerimiz yüzünden biraz utanıyordum.

Çiçeklerle yapraklı dalların değnek için mi yapıldığı, yoksa değneğin dallarla çiçeklerin güzelliğini göstermek için bir bahane mi olduğuna hangi düşüncesiz ölümlü karar verebilir?

Eğer miras olarak bunca şeyin içinde Fırtınalar kalıyorsa bana, bilinmeyen Tehlikelerle dolu kayalar üzerinde, Boralarla savaşa katlanmalıysam eğer ben, Yanlışlık bendeydi, savunmacı sözcüklerle Hatalarımın üzerini örtmek istemem; Düştüğüm durumun sorumlusu yine benim Teknemi kayalıklara doğru ben sürükledim.