çığlık

Bir ses ki yapışkan ve sürekli. Hala aynı şiddetle haykrıyor.Bir ses ki unutulmaz. Bir ses ki, bir ses ki, felaketli bir ömrün bütün zehirlerini, onların birikmesinde günahı olmayanların da içine doldurabilmek için, en küçük bir şikayet sebebini büyük bir boşalma fırsatı gibi yakalar, tizleşir ve kezzap gibi keşkinleşerek yalnız sahibini değil, bütün insalları tehdit eden meçhullere karşı imkansızlığın çığlığı imiş gibi içimizdeki ümit köklerini haşlar ve hepimizin mübarek haykırışımız olmak istidadını kazanır.

Uyuduk...Rüyamda hep yıldızların arasında dolaştım.Onlarla konuşuyordum.Birinden diğerine atlıyor,Bilmediğim bir dilde çığlıklar atıyordum.Hafiftim,güzeldim ve şüphe yok ki bir gökyüzü ırmağıydım.Ama yeryüzüne dönüşüm fazla uzun sürmedi.Uyanınca kendimi yatağımda buldum ve hiç üzülmedim.Ya kendimi yatağımda bulamasaydım?