Hemen hemen hepimiz yoksul ailelerden geliyorduk. Hemen hemen hepimiz köylü, kasabalı ya da kısaca: Taşralıydık. Karşı çıktığımız şeylerin bir çoğu, hiçbir zaman sahip olmadığımız şeylerdi.

Ve defter, bir hadisle bitiyordu: "Ümmetimin öncekileri, sonrakilerden hayırlıdır. İkisinin arasında keder vardır." Bu hadisi ilk kez görüyordum, "ikisinin arasında keder...!"

Güçlüydü günahlar, güçlüydü peygamberler Tanrım, biz ne kadar da güçsüz kaldık... Veliler, ızdırapların çocuklarıydı, Biz ızdıraptan da zevkten de, senden de mahrum kaldık. (Hüsrev Hatemi)

Ömrümden diyorum, ömrümden bir dakika daha eksildi... Size anlatmalıyım, ağlamamaya çalışarak herşeyi... Çünkü ağlamak belge kılmaz sözlerimi. Ağlamak sözün en güçlüsü ama en aktarılmazıdır.

Yeni ve güçlü soluklarımız olmalı yeni ve güçlü ve şen şakrak huzur verici sözlerimiz olmalı yeni kitaplarımız ansiklopedilerimiz olmalı bir yabancı dilimiz arşivlerimiz kendimizin olan kendimiz olduğumuz evlerimiz olmalı kira vermemeliyiz kendiliğinden olmalı gülüşlerimiz göğüslerimize gül takabilmeliyiz gül atabileceğimiz sevgilerimiz olmalı yaşamın bir parçası olmalıyız yaşam bizimle yaşanır olmalı ayaklarımızın altında toprak başlarımızın üstünde rüzgar aylarımız nisan anlarımız bayram olmalı bize hergün bayram olmalı iyi olmalı,hoş olmalı zamansız sarhoş olmalıyız yani ne bileyim; yeniden doğmalıyız kurdelalardan girip yaşama kadim bir elmesın bütünleştiği yarın olup ikirciksiz dokunarak eşyaya mesela bir yakarış şarkısı gibi yaşamalıyız... yaşamalıyız... 1991/mehmet efe

Dünyada hiçbir tapınağın altında dükkan yoktur. Türk Müslümanlarından başka kimse caminin altında dükkan koymamıştır. Bu olay Araplarda da yoktur. (Aziz Nesin)

Politikacı demek, saatlerce konuşup dinleyicileri coşkuya getirip hiçbir şey anlatmayan insan demektir. (Aziz Nesin)

Demokrasinin özü demokratikleşmedir. Demokratikleşme olmadan yurttaşlar kendi aleyhlerine olan partilere pekala oy verebiliyorlar. (Aziz Nesin ile yapılan söyleşiden...)

Konya'da bulunduğum 1930-1939 yılları zarfında, amcam merhum, Pirî Paşa Camii'nde vaaz ederdi. Fakat o zaman bütün hocalar, vaazlarda ne söyleyeceklerini, önceden yazılı olarak müftülüğe vermek zorunda idiler... Amcam bunları halazadesi Eyvaz-zade Mustafa Efendi'ye yazdırırdı. Amcam, Mustafa Efendi'ye vaaz mevzularının ana hatlarını söylerken, üzülür, hiddetlenir, hüzünlenir, şöyle konuşurdu: "Mustafa Efendi, hakimiyet kayıtsız şartsız Türk milletinin mi? Hayır öyle değil! Aslında, esaret kayıtsız şartsız Türk milletine has ve aittir. Hâlin en açık ve en gerçek ifadesi budur. Hâkimiyet değil, mahkûmiyet, mağlûbiyet ve esaret, kayıtsız şartsız Türk milletine ait ve hastır. Başka milletlerin başına böyle bir çember geçirilemez, patlar... Fakat Türk milleti kuzudur, çeker... Her gün, her yerde hürriyet bayramları yapılır; ama şurada Pirî Paşa Camii'nin kürsüsünden dört garibana yaptığımız sohbet, vaaz ve nasihat tarassut ve kayıt altındadır... Acaba Sulukahve'deki hanendelerin, sazendelerin de böyle bir listesi var mıdır? Onlara da acaba hangi besteyi okudun, hangi şarkıyı türküyü söyledin diye bir soran; çağırıp ifadesini alan bir merci var mı acaba?"

İpek elbisenin pamuklu elbiseden daha iyi olduğunu herkes bilir. Böyle bir şeyin ispata ihtiyacı yok! Oysa Hz. Ali, sınıfsal bir yapılaşmaya karşı çıkmak amacıyla mal yığmaya karşı çıkmak amacıyla mal yığmaya karşı mücadele yolunda riyazete, kanaate ve dünyadan yüz çevirmeye vurgu yapardı. Bu mücadele yeni bir şey değil ki Marksistlerden öğrenmiş olalım. Aksine marksistler bunu islamdan ve dinden yeni öğreniyorlar.