8 Eylül 1933 Gecenin yalnızlığının içinde epey yüksekte, bir pencerenin ardında yabancı bir lamba çiçeklendi. Şehrin geri kalanı zifiri karanlık, sokakların aydınlığından belirsiz yansımaların nefes nefese tırmanarak, tersten gelen bir ay ışığı gibi serpildiği yerler dışında. Gecenin siyahında evler de renklerini, tonlarını pek belli etmiyor: çatıların düzenini bozan tek şey aralarındaki belirsiz, adeta soyut farklılıklar. Görünmez bir ip, beni lambanın isimsiz sahibine bağlyor.İkimizin de uyanık olmasının yarattığı ortaklık değil bunun nedeni: Karşılıklı olamaz bu durum, çünkü ben pencerenin kenarında karanlıkta durduğumdan o beni kesinlikle göremez. Sebep başka bir şey, sadece bana ait, yalnızlık duygumla bağlantılı, geceden ve sessizlikten de beslenen, o lambayı varolan tek lamba olduğu için dayanak noktası olarak seçen bir şey. Galiba geceyi bu kadar karartan bu yanan lamba. Galiba lamba ben varolduğum, uyanık olduğum, koyu karanlıkta hayal kurduğum için ışık veriyor. Belki de varolan herşey, ancak başka bir şey varolduğu için vardır. Hiçbir şey kendiliğinden yoktur, her şey yan yana vardır; Belki sahiden de böyledir.

" Ey okurlar, mutlu olup olmadığımı soruyorsanız, cevabım hayırdır."

"Sosyalizm yalnızca bir işçi ya da dördüncü sınıf dedikleri insanların sorunu değil, daha çok bir Tanrıtanımazlık, çağdaş Tanrıtanımazlığın; özellikle de Tanrısız kurulmuş, yerden göğe varmak için değil, göğün yere indirilmesini amaçlayan bir Babil Kulesi* sorunudur. " *(Babil Kulesi: İncilde anlatılan bir efsanedir. babil'de göğe ulaşmak için bir kule yapmak girişiminde bulunulur, başarısızlıkla sonuçlanır. )

Yazar,kalemi kendisine sürekli başkaldıran kişidir. Yazarın sürekli derdi,kalemini kendi denetimi altına almaktır.Bu dert ve onun doğurduğu çaba sürdükçe,kişinin yazarlığı da sürer;kalemini tümüyle kendi denetimine soktuğunda ise,yazarlığını da sona erdirmiş olur... Yani:En iyi yazar,kalemine en az söz geçirebilen yazardır...

-Değilsin çünkü:olmadın-kendin olmaya çalıştığın her durumda,sen de eksik düştün,ötekiler de:kendine katmaya çalıştığın her öteki,başkası olup çıktı-bu arada sen,kendin de,başkalaştın,"O ötekini belki kendim kılarım"diye... Dizi dizi yanılgılar...

Kendi olarak sana gelen sana gereksinimi olmadan, seni isteyen sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan O, işte...

Paganların gözünde kusursuz insan, insanın olduğu haliyle mükemmelleştirilmesiydi; Hristiyanların kusursuz insanı, olmadığı haliyle mükemmelleştirilmiş insandı; Budistler içinse insanın varolmadığı bir halin mükemmelleştirilmesiydi. Doğa, ruhla Tanrı arasındaki farktır. İnsanın ortaya serdiği ya da dile getirdiği şeyler, tamamen silinmiş bir metnin kenarına alınmış notlar gibidir. Notlara bakarak metnin anlamını az çok çıkarabiliriz; ama hep bir şüphe kalır, olası pek çok anlam vardır.

Acı çekerim ve şikayet ederim ama acı çekmek genel bir kural mıdır, insanın doğasında mı vardır, bilmem. Öyle ya da değil, bilsem ne olur, bilmesem ne olur? Acı çekiyorum ama bunu hak edip etmediğimi bilmiyorum. Karamsar değilim, hüzünlüyüm.

Varolmak, inkâr etmek demektir. Bugün yaşayan ben, dün ben olan şeyin, dünkü benin, tekrar inkarından başka neyim ki? Varolmak, kendini yalanlamaktır. Hiçbir şey hayatı, yazılanların bir gün sonra tekzip edildiği gazetelerden daha iyi anlatamaz.

"Tek yaptığımız sevmekse, ölebiliriz."